Hier en nu, dat was ik deze ochtend in de stad. Ik stapte voorbij de boekhandel en zag in mijn ooghoeken iets op de openstaande deur hangen. Omdat ik voelde dat ik echt wou lezen welke tekst er op de deur hing, keerde ik terug (en neen, ik krijg geen korting). Het was dit gedicht:
Gelukkig zullen we
de stenen keien kiezels
die je tot hiertoe hebt verlegd
vandaag niet tellen
en laat ons hopen dat ook niemand vraagt
al dat gewicht te tillen.
Het lijkt mij aangenaam
als we vandaag gewoon eens
naar de wereld kijken,
hoe jij deze hebt veranderd.
(Bart Moeyaert, uit ‘Helium’)
Dit ging recht naar mijn hart, dat resoneerde enorm. Want dat wou ik indertijd ook doen met ‘mijn’ sociaal werk, ook toen ik koos voor studies op sociaal beleidsvlak: een steen verleggen in een rivier, echt iets betekenen voor mensen. Zoals Bram Vermeulen in ‘De steen’ zong:  https://www.youtube.com/watch?v=1gEF2b3x8pg
Minstens heb ik op dat vlak een steen in beweging gebracht in de dagelijkse praktijk van het sociaal werk, gewoon al door mijn manier van ‘zijn’ naar mensen toe. Maar dat is een ander verhaal.
Intussen heb ik nog wat bijgeleerd. Iets dat ik heel graag wil delen. Want het start inderdaad allemaal bij onszelf. Maar als ik bedoel onszelf, bedoel ik echt jezelf: zie jij jezelf graag? Je kan een ander, de wereld niet liever zien dan jezelf. Echt waar. Dat heb ik zelf al ervaren. Het komt niet enkel uit één of ander theoretisch boekje, geloof me. Dus als we een steen willen verleggen, iets willen veranderen in de wereld, start het eigenlijk met onszelf graag te zien.
En als het gaat om verandering, kijken we gemakkelijk naar een ander. Willen we toch zo graag een ander veranderen of misschien zelfs met de vinger wijzen. Maar een ander kan je niet veranderen, je kan alleen jezelf veranderen of anders met de dingen omgaan. En dat is niet gemakkelijk, maar de enige weg. Hier geldt ook: ik spreek uit ervaring. Dus de boodschap is: zelf een steen in beweging brengen en niet wachten tot een ander begint. En zeker niet wachten tot wie dan ook start met een rotsblok te verleggen. Neen, begin maar met je steen in beweging te brengen!
Met ‘Sensitief & Uniek’ wil ik ook een steen verleggen in een rivier. (O ja, stenen kunnen ook verschillen van grootte. Ik zie voor me hoe groot mijn steen is. Zie jij dat voor jouw steen ook?) Zoals je intussen waarschijnlijk in de gaten hebt, spreek ik uit ondervinding, gecombineerd met de nodige bagage persoonlijke ontwikkeling en opleiding. En ook te vermelden: mijn talenten, gekoppeld aan mijn hoogsensitiviteit. Vandaar wil ik andere (gevoelige) mensen daarin op weg helpen. En dat ‘op weg helpen’ kan op verschillende manieren, aangepast aan wat klopt voor jou en wat goed voelt voor jou. Leven is bewegen, ik beweeg mee met het leven en ‘Sensitief & Uniek’ groeit vanzelfsprekend met mij mee. Dat merk je aan mijn aanbod. (Dat aanbod kan je trouwens terugvinden op www.sensitiefenuniek.com) En het fijne is dat het geheel klopt. En dat ik net datgene kan toepassen wat jij nu nodig hebt. Voor persoon X kan dat helemaal anders zijn dan voor persoon Y.
Met ‘Sensitief & Uniek’ wil ik (gevoelige) mensen helpen terug te komen bij wie ze echt zijn, helpen terug zichzelf graag te zien. Gevoeligheid is een kracht! Eenmaal je weet hoe er mee om te gaan, kan je je gevoeligheid ook gaan inzetten als kracht. Ik wil (gevoelige) mensen terug voeling laten krijgen met wie ze zijn en waarom ze hier op deze aardbol rondlopen. Ik wil gevoelige mensen leren omgaan met hun gevoeligheid. Zodat iedereen de kans krijgt om zijn steen te verleggen in de rivier. Want iedereen is nodig. Iedere kiezel maakt een verschil in de stroming van een rivier! Iedereen op deze aardbol is nodig met wie hij écht is, iedereen is uniek. En dat wil ik graag leven, dat wil ik graag ademen. Kan je het voelen?
Wie ben jij? Wat loop jij te doen op deze planeet? Waarom sta jij iedere ochtend op? Ervaar je bepaalde negatieve aspecten aan je gevoeligheid? Raak je snel overprikkeld? Loop je jezelf voorbij in de drukte van iedere dag? Hoor ik daar een ‘ja, maar het kan toch niet anders’ of ‘ik ben sterk, het lukt me wel’. Het kan wél anders! En iedereen heeft zijn grenzen, niemand is oneindig sterk. Luister je naar je lichaam, of blijf je toch maar door doen? Tot wanneer blijf je door doen, wanneer luister je naar je lichaam: als het fluistert, als het heel duidelijk iets zegt of moet je lichaam schreeuwen dat het zo niet meer verder kan (denk bijvoorbeeld aan burn-out)? We hebben maar 1 lichaam, we moeten het er mee doen tot het einde van de rit.
Weet je hoe dat voelt, leven ‘hier en nu’? Misschien schrijf ik over dat ‘hier en nu’ nog wel eens een blog. Want ‘hier en nu’ kan echt wel fijn zijn. Deze blog bijvoorbeeld was geen plan, maar helemaal ontsproten uit het ‘hier en nu’.
Ik wil een steen verleggen (of misschien ben ik er zelfs al mee bezig), helemaal vanuit wie ik ben, ongeacht wat anderen van me denken.
Jij ook? Misschien brengt deze blog bij jou wel iets in beweging en dan is mijn intentie alvast geslaagd (hopla, er komt weer al wat meer beweging in mijn steen).
Merk je bij het lezen van bovenstaande vragen dat je toch nog een wegwijzer nodig hebt? Welkom, met wie je nu bent en wat je nu voelt! Natuurlijk. Hoe kan het ook anders.